
Nni persimu nta sti scaluna arrizzulati
l'acchianamu scanzannu frasca e ardicula
nun sapennu mancu unni s'arriva
Si vidi un pezzu di cielu
cu li troffi d'erba
ca cci attigghianu la panza,
ma stu cielu nunn 'arridi.
Lu tempu avanza e lu scaluni cedi,
l'erba si fa strata nmenzu a la petra
e a nuddu ci vitti ittari la simenza
Ora vulissi ittari la me simenza bona
ma quannu acchianu sti scaluna
m'addugnu ca l'erba tinta un mori mai.
Ezio Spataro