27 aprile 2011

Jungla di città




Milanisi curri curri
u travagghiu ancora aspetta
cu la trumma sempri atturri
vò passari e va di fretta

milanisi ncazza ncazza
la to testa nesci pazza
tri bistemmi e na parola
na iurnata già ti vola

si ncazzatu di natura,
e pi tia nun c'è la cura
ha li picciuli e la casa
ma la carma nun t'abbàsa

milanisi cu a cravatta
e lu pedi scatta scatta
cunta boni li to uri
ca lu tempu è tradituri

quannu trasi nta la metru
leggi tuttu lu giurnali
nun t'adduni si c'è Petru
Giuseppinu o don Pasquali

ti nni stà pii cazzi tò
e talii cu l'occhiu guerciu
mentri leggi lu tablò
di finanza e di cummerciu

stu travagghiu chi ti pigghia
t'ha futtutu la famiggha
li to figghi a la scurdata
li va ttrovi a la scurata

ora sedi e t'arriposi
e camina a picca dosi
ca lu tempu t'assicuta
cu la varba troppu nfuta


(Ezio Spataro)


11 aprile 2011

La sustanza di lu picu
















Attenta stu discursu chi ti dicu
è chista la sustanza di lu picu:
è ferru ncucciatu nta lu lignu
è fattu pi lassari lu so signu.

Lu picu è n'attrezzu fattu ad arti
lignu e ferru sunnu li so parti
e pi st'attrezzu essiri mpugnatu
avi un marruggiu di lignu allisciatu

La parti di ferru a zappicedda
fu fatta pi livari l'irbicedda
e chidda ca finisci cu la punta
fu fatta pi la petra ca nun spunta

Attenta stu discursu chi ti dicu:
è surdu lu scrisciu di lu picu
la terra resta sempri silinziusa
ristannu suttumisa a li me pusa

Na punta di ferru ca s'affunna
timpuni misu a tiru ca si sfunna
la petra ca si spezza a cafuddalla
rispunni cu na misira scintilla

Marruggiu ca si fa cchiù sciddicusu
pi manu chi nun hannu ancora l'usu
l'armalu ca na vota era cristianu
si fici li so caddi nta li manu.

Attenta stu discursu ca ti fazzu
lu picu detti vuci a lu me sfrazzu
li rini mi turceru a picca a picca
la facci di lu suli m'arrisicca

E ora ca lassavi lu me picu
nun sacciu nzoccu penzu e nzoccu dicu
la vuci si nsurdì nta li me vrazza
aspettu la me terra ca m'abbrazza

la terra sciddicusa comu sita
cummogghia nta na fossa la me vita
li petri di lu vecchiu varbacani
mi chiamanu cu vuci disumani

di fangu si mprignaru a la chiuvuta
ddi petri ricugghiuti nta na fossa
e ora ca la vita mi saluta
cci fannu di cummogghiu a li me ossa.


(Ezio Spataro)