Nni persimu nta sti scaluna arrizzulati
l'acchianamu scanzannu frasca e ardicula
nun sapennu mancu unni s'arriva
Si vidi un pezzu di cielu
cu li troffi d'erba
ca cci attigghianu la panza,
ma stu cielu nunn 'arridi
e pari senza carni e senza sangu.
Lu tempu avanza e lu scaluni cedi,
l' erba spicannu si fa strata nmenzu a la petra
e a nuddu ci vitti ittari la simenza
Ora vulissi ittari la me simenza bona unni passu
ma quannu acchianu sti scaluna
m'addugnu cu li me occhi ca l'erba tinta un mori mai.
Ezio Spataro