23 gennaio 2012

Nta ddu palazzu mmenzu a lu mari...


Ncapu dda navi di divirtimentu
era luntanu lu nostru turmentu
lu mari carmu l'acqua tranquilla
la terra luntana comu na stidda

Era sirenu lu navigari
nta ddu palazzu mmenzu a lu mari
era luntana dda punta di scogghi
c'amminazzava di scantu e di dogghi

Lu capitanu allegru rridìa
li naviganti ballavanu ntunnu
a la tragedia nissunu cridìa
parìa na cosa di n'avutru munnu !

E s'affacciavanu a tutti li ponti
li naviganti e tutti li genti
ncapu lu mari ittavanu l'occhi
acqui prufunni nt'abbissi di rocchi

sutta la luna lu mari lucìa
ncapu la navi la genti cantava
lu capitanu pinzari putìa
quanta disgrazia s'avvicinava ?

Passa la notti, veni l'aurora
lu suli nasci e scarda la prora
lu capitanu si para la frunti
pi scandagliari lu novu orizzunti

la terra è vicina, si vidi lu Gigliu
aggrotta la frunti, s'abbassa lu cigliu
nun c'è prisagiu di scogghi puntuti
unni li mari su picca funnuti

Favusu cridiri e favusa scienza
di cu a lu mari nun porta crianza
tagghia lu scogghiu la grossa lamèra
sutta lu pettu di la crucèra

unni si grapi ddu squarciu di panza
trasi lu mari cu tant'abbunnanza
ora cumincia la cuntradanza
tra passi di morti e farsa spiranza

la navi s'abbùcca di na latata
fa lu so nchinu davanti a la terra
ora la genti tutta allarmata
pi lu tirruri li denti si serra

Lu capitanu pigghiatu d'affruntu
lassa la navi di tuttu puntu
ora lu scuru si fedda e si sfunna
e lu curaggiu è ddocu c'affunna
 

(Ezio Spataro)