8 gennaio 2011

Manu Cavudi














Quannu nesciu ccà a Milanu
m'arrifriddanu li manu,
pi lu gelu tremu tuttu
e lu suli è sempri a luttu,
c'è la bbrina ogni matina
e la negghia è sempri china.

Li me manu su attassati,
cu li ita già attrantati,
lu termometru mpazzutu
di lu zeru un si nn'ha ghiutu,
cummigghiati assai di sali,
sunnu strati e tangenziali.

L'aeroportu è ancora fermu,
comu partu pi m'Palermu?
Cu stu gelu e cu sta nivi
io di cca cchiù nun partivi,
c'è lu scantu d'arristari
ccà a Milanu a festeggiari.

Lu Natali e Capudannu,
fussi allura lu me dannu,
e pinsari ca m'Palermu
mancu pari ca cc'è mmernu,
lu sciroccu sbintulia,
nun c'è friddu pi la via.

Lu cappucciu calu e mettu
na nuttata ancora aspettu,
sugnu fermu all'aeropurtu
e stu gelu un lu supportu,
sulu quannu sugnu a bordu
iu stu friddu mi lu scordu.

Quannu arrivu a la me casa,
dda me matri assai mi vasa,
"menumali ca si ddintra"
va dicennu assai cumminta,
già la tavula è cunsata
e m'aspetta na manciata.

Ora nesciu au me paisi
li me manu su arrè tisi,
si su ancora arrifriddati
si quadianu nta li strati,
"manucavuda" è na nciuria,
ma pi mia è na gran goduria!

Di sta nciuria a lu comuni
è lu sinnacu patruni
lu caluri da so manu
mi lu portu dda a Milanu,
quannu u friddu è arrè vicinu
pensu au primu cittadinu!

(Ezio Spataro)