6 ottobre 2010

La racina si mancia a ringu



A ringu si mancia la racina,
a lu cocciu nun ti cci appricari,
nunn'essiri di vucca troppu fina,
di chiddu c'avi coccia di scartari.

Sta nzulicedda pigghiata di culuri
sutta lu suli si fici li so uri,
a masticalla la senti zuccherina,
senti nta la vucca lu meli chi camina.

Biunna e sansera na vota pinnuliava,
di nta la preula la rappa un si tuccava,
coccia a lu suli pigghiavanu culuri
nun canuscennu la morti e lu duluri.

E pi cummattiri contru l'acquazzina
na nsurfarata ci fici d'armatura,
cci l'attaccaru quann'era assai matina
prima ca menziornu ci iccassi la calura.

Prima ca la rappa pigghiassi la so vita
manu pacinziusi si misiru a mpupari,
ntunnu a lu zuccu la troffa gira e mmita,
cuteddu e liama su pronti p'attaccari.

Quannu li troffi avianu di scattari
manu pacinziusi si misiru a putari,
caddi s'affacciaru e papuli di ita
pi falli spicari e daricci la vita.

Nun disprizzari lu cocciu ca unn'è sanu
ora ca la rappa sta murennu nta la manu,
grossa com'era, la vidi ora cchiù sicca
e lu so scheletru affaccia a picca picca.

A ringu si mancia la racina
a lu cocciu nun ti pò appricari,
nunn'essiri di vucca troppu fina
di chiddu c'avi coccia di scartari.


(Ezio Spataro)