Aiu un pedi ca puru c'azzoppa
fà chiossà strata d'un muturinu,pi caminari vincissi la coppa
vai luntanu e mi sentu vicinu.
Di lu me pedi qual'è la natura?
E' na dumanna chi spissu mi fazzu,
a fari strata nun tegnu paura,
quannu caminu nun sentu lu sfrazzu!
Si mi dicissiru: "va a lu Cutranu"
pigghiassi trazzeri e tinti viola,
ncapu lu focu cci mettu la manu,
comu un cuteddu lu pedi s'ammola!
Aiu na nciuria e sempri la portu
comu na navi si porta la vela,
ora di vivu e puru di mortu
mi dicinu "pedi di Compostela"
Pi ghiunciri lestu a lu Pizzu Parrinu
cci acchianu davanti e affruntu la lista,
di sta manera lu sentu vicinu,
si nun l'attrovu mi mmentu la pista.
Viu li muntagni di Calamigna
e d'acchianari mi veni la mpigna,
di na scalata mi veni ddisiu,
quannu cci pensu nirbusu passiu.
Vidennu lu cozzu di la Ramusa,
subitu penzu a comu scalari,
di stu pinzeri la testa è già fusa,
nta cocchi modu s'avissi acchianari.
Vaiu luntanu e mi sentu vicinu,
tegnu l'azzardu di cu è cutulinu,
quant'è la strata nun tegnu lu cuntu,
a cocchi banna sicuru ca spuntu!!
(Ezio Spataro)