14 febbraio 2011

Picu Pala























Picu Pala è un vicchiareddu
d'avutizza un picciutteddu
avi manu assai caddusi
l'ugnia nivuri e fitusi

Picu Pala ogni matina
si susìa cu l'acquazzina
e pigghiannu na trazzera
arrivava a Bifarera

Si calava a picuniari
cu li rini a faticari
e avanzannu cu l'età
la facci ci arrisintà

Ora iddu caminannu
nun ti talia cchiù nta la facci
picchì porta stu malannu
ca cci duna di mpacciu

Avi li vrazza forti
ma cci dettiru ruina:
occhi nterra e rini torti
nun si isa la carina.

Nta lu mmernu quannu nesci
si cummogghia cu na manta
si a ncuntrallu t'arrinesci
la to vista nun ti ncanta:

tu lu vidi caminari
cu lu passu nicu e lentu
comu avissi di purtari
un gran saccu di cimentu.

Stu fantasimu di vecchiu
nun pò vidiri lu specchiu
appizzatu nta lu muru
nta na cammara a lu scuru.

Facci e facci lu taliavi
e pi fallu mi calavi
poi mi dissi Picu Pala:
"cu di grittu ora si cala?"

Era sulu un picciutteddu
chi parrava a un vicchiareddu,
chi risposta putia dari
pi nun fallu cuntrariari?

"A vossia la viu già stancu
s'assittassi nta lu vancu,
lei s'offenni si ci dicu
di lassari pala e picu?


(Ezio Spataro)